przyrzekać

przyrzekać
przyrzekać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, przyrzekaćam, przyrzekaća, przyrzekaćają, przyrzekaćany {{/stl_8}}– przyrzec {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVc, przyrzekaćrzeknę, przyrzekaćrzeknie, przyrzekaćrzeknij, przyrzekaćrzekł, przyrzekaćrzekła, przyrzekaćrzekli, przyrzekaćrzeczony {{/stl_8}}{{stl_7}}'zapewniać, że zrobi się to, co się mówi; obiecywać, zaręczać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przyrzekł matce, że się poprawi. Przyrzekła wyjść za niego. Przyrzekać komuś posadę, podwyżkę. Otrzymać przyrzeczony spadek. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • przyrzekać — Przyrzec komuś (swoją) rękę zob. ręka 36 …   Słownik frazeologiczny

  • przyrzekać — → przyrzec …   Słownik języka polskiego

  • deklarować — ndk a. dk IV, deklarowaćruję, deklarowaćrujesz, deklarowaćruj, deklarowaćował, deklarowaćowany 1. «oficjalnie podawać (podać) do wiadomości, ogłaszać (ogłosić) co, oświadczać (oświadczyć) oficjalnie» Prezydent deklarował rozpisanie wyborów,… …   Słownik języka polskiego

  • gołosłownie — przysłów. od gołosłowny Gołosłownie przyrzekać coś, zapewniać kogoś o czymś …   Słownik języka polskiego

  • obiecywać — ndk VIIIa, obiecywaćcuję, obiecywaćcujesz, obiecywaćcuj, obiecywaćywał, obiecywaćywany obiecać dk I, obiecywaćam, obiecywaćasz, ają, obiecywaćaj, obiecywaćał, obiecywaćany 1. «mówić, że się coś zrobi, załatwi, da komuś itp.; przyrzekać komuś coś …   Słownik języka polskiego

  • poprawa — ż IV, CMs. poprawawie, blm 1. «zmiana na lepsze; poprawienie czegoś albo poprawienie się; polepszenie» Nieznaczna poprawa. Odczuwalna, szybka poprawa. Poprawa pogody, zdrowia. Poprawa wypracowania, zadania domowego. Oczekiwać poprawy. Obiecywać,… …   Słownik języka polskiego

  • przyrzec — dk Vc, przyrzecrzeknę, przyrzecrzekniesz, przyrzecrzeknij, przyrzecrzekł, przyrzecrzekli, przyrzecrzeczony przyrzekać ndk I, przyrzecam, przyrzecasz, przyrzecają, przyrzecaj, przyrzecał, przyrzecany «zapewnić kogoś, że się coś zrobi, dać… …   Słownik języka polskiego

  • solennie — solennieej książk. przysłów. od solenny Solennie coś przyrzekać. Solennie obchodzone święta …   Słownik języka polskiego

  • święcie — «z wszelką pewnością, niezawodnie, całkowicie; bez wątpienia» Być święcie przekonanym o czymś. Wierzyć w coś święcie. Przyrzekać coś święcie. Dotrzymać czegoś święcie …   Słownik języka polskiego

  • wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”